Wat soe de striid op Snits noch bringe
nei’t De Lemmer lei foar blak,
gjin skûtsje kaam dêr oer de streek,
sadat Wâldsein kriich syn gerak:
it kampioenskip foar de lêste streek.

Gjin wedstriid om omheech te springen,
neffens ’t sizzen fan de leek,
lit sinke dus dy swiere kringen!

De leek hie ûngelyk, want spannend
waard it by de twadde boei:
De Lemmer koe gjin kant mear út,
hy kriich fan twa in klap, de knoei
en rekke foar de finish der al út.

It waard in wedstriid om te springen
foar Wâldsein: earst oer de streek,
dat Wiegel koe de petgroet bringe.

Lit ús ’t net oer De Lemmer ha,
dat skûtsje rûn as ’t spoar,
dêr kaam gjin inkeld skip oan ta,
de Lemsters leine einen foar.

Lit ús ’t wol oer de wolken ha,
dy’t jagen oer de mar,
dêr kaam gjin inkeld skip oan ta,
it gie sels stoeren soms te bar.

Lit ús ’t net oer de Zwaga’s ha,
dy krigen in protest,
sy sylden op ‘e haven ta,
de wedstriid hie foar harren west.

Lit ús ’t wol oer de Feansters ha,
as tredde oer de streek,
sy sylden op ‘e stiennen ta:
‘Dus noch in rûntsje,’ sei de leek.