De skipperssport fan fjirtjin dagen
freget om in prachtich slot
mei net allinnich priis en wimpel,
in skippersfeest nei ’t lêste skot,
mei smaak, net inkeld foar de mage.

Dy smaak ûntbriek de lêste jierren,
want de hal is foar de sport,
fertsjinnet jûns gjin priis en wimpel
fan skippers nei har eigen sport
fan fjirtjin dagen dêr en hjirre.

It eilânútstel kaam fan Douwe,
foel by elk goed yn de smaak:
in grutte tinte by de starttoer
en oant de finish ta fermaak,
in oerke sliep, dan los de touwen!

De wyn waait wêr’t er hinne wol,
gjin minske kin dy streaming keare,
far mar mei, want sa hâldt men it fol,
de ûnderfining sil it leare.

Frieland Post augustus 1993

De skipper keart him nei de wyn
om nei syn wet it túch te setten,
sylt dan folop mei dy krêft deryn,
ferleit yn elke striid syn swetten.

De wyn waait wêr’t er hinne wol
en twirret ek oer tsjerkewetter,
blaast de Geast, dan stean de seilen bol,
gjinien wurdt oansjoen foar in ketter.

De preekhear, skipper op it dek,
lit troch de Geast de wurden waaie,
Earnewâlds primeur is lang net gek,
de preek sil faak nei ’t silen skaaie.