Jona fielde wol de see,
mar gie dêr net folslein yn ûnder,
de mage fan in fisk wie ree
as wenning, ’t fielde as in wûnder:

Deabenaud rôp ik de Iene oan
en wûnderlik, Hy hat my heard
doe’t ik it deaderyk al seach
yn wylde baren om my hinne,
want ik ha ’t foargoed bedoarn,
sa tocht ik doe by elke weach,
de Iene wol my net mear sjen,
soe ik dan wol wer sjen de stêd
mei ’t hillichdom om heil te winnen?
Doe’t it wier my om de holle siet,
de see my nei de ôfgrûn brocht,
ik tocht ik bin foargoed ferlern,
wist ik de Iene om my hinne,
dy’t ek harket nei myn bea en liet
by ’t offer dat ik bring mei nocht,
want dat sil ik wer kinne.

Jona fielde net de see,
want stadich gie er wer nei boppen,
de fisk wie mei syn gast wol ree,
sa hat de Iene him wer roppen.

* Albert Pinkham Ryder (1847-1917)
Skilderij ‘Jona op see’

** James Tissot (1836-1902)
Skilderij ‘De profeet Jona’

Jona kaam wer op it dek
en seach dat de bemanning lotte,
hy kriich de skuld, stie dêr foar gek,
it wie de stoarm dy’t him bespotte.

’t Skipsfolk frege wa’t er wie
en wêrom ’t sa fûleindich stoarme.
De oerstek wie net nei Gods rie,
dus moast er tajaan dat er doarme.

Deabenaud waard elkenien,
de weagen soene har oerspiele,
mar Jona hat in útstel dien:
gjinien soe ’t needlot mei him diele.

’t Skipsfolk rôp de Iene oan:
syn ûndergong soe har net reitsje;
de stoarm joech rie op hege toan:
se koene wurk fan ’t útstel meitsje.

Jona waard op hichte tild
en yn de wylde weagen smiten,
de see en ’t skipsfolk wiene stil,
wa soe de doarmer wat ferwite?

* Tekening ‘Jona wurdt oerboard goaid’
(sirka 1540-1550)