De wolken sylden oer de Iselmar
en drigen mei in smite wyn,
dat alle skippers rôpen: ‘Reve!’
Op De Lemmer wie gjin oare kar
as hingje mei de gong deryn.

De see wie wyld, gjin noed, in see is wiid,
elk koe frij sile fan de rest,
mar alle skippers balten: ‘Romte!’
Op De Lemmer wie gjin oare striid
as op it skerpst, dus mei protest.

Hy* siet op ’t stuoltsje, op ‘e daam syn troan,
de foarst fan Boalsert mei in hert
dat oersloech fan de spanning: ‘Sile,
blinder, gjin protest, de skoaten oan,
want wat net kloppet, komt der net!’

Dyselde middeis yn de Wyldeman**
waard nochris striden, wurd tsjin wurd,
it iene skraal, it oare rommer;
op De Lemmer kaam ien yn de ban:
It Hearrenfean, syn kâns wie fuort.

* Siete Meeter
** Protestsintrum

It moast der wol fan komme:
Loadewyk* gie mei pensjoen,
hy koe it silen net mear hysje,
fielde it yn elke spier
dat Huzum waard him wat te swier
foar kampioen.

Dat mei stille tromme
joech hy oan de soan** it roer.

It moast der wol fan komme:
Loadewyk as adviseur
joech oan de skipper frij syn fyzje,
prate op it achterdek
it brein fan Eldert knettergek
as âlde seur.

Dat mei lûde tromme
droech hy ’t adviseurskip oer.

It is der doe fan kommen:
Eldert hold him by Langwar
oan wet en regels as in plysje,
rekke sa net fan de wiis
en sylde nei in tredde priis:
‘Dit is myn kar!’

* Loadewyk Meeter
** Eldert Meeter