Hy makke al dy fiere reis
nei skilder Michelangelo
en learde yn de keunst wat nijs:
hoe sjochst it deistich libben no
sa as it is, gjin moaie plaat,
mar ’t bleate lichem yn it read,
de minske tusken ljocht en skaad,
dat hat ús skilder Hendrick leard.

Hy streke Markus op it doek
dy’t, ynspirearre troch de geast,
syn evangeelje skreau yn ’t boek,
fol tearen, yn ’t gesicht it meast,
mei ’t each op ’t libben en de dea,
de liuw as maat, symboalysk bist,
dat sa belibbe Markus ea
syn Master, dy’t er libben wist.

De evangelist Markus
fan Hendrick ter Brugghen**

* Michelangelo (1475-1565) wie
in Italiaanske skilder, byldhouwer,
boumaster en dichter.
Hy skildere it persoanlike fan de minske.
Earst waard syn wurk net wurdearre,
om’t it maniërisme (it ideaal werjaan)
de keunststyl fan dy tiid wie.

** Hendrick ter Brugghen (1588-1629)
wie in Nederlânske skilder, dy’t tsien jier
yn Rome wenne. Hy folge as ien fan de
earsten yn ús lân de natuerlike styl
fan Michelangelo nei.

In wâld fan beammen op ‘e hichte,
stammen oantaast en misfoarme,
tûken teistere troch stoarmen,
inkeld útsicht yn de lichte.

Ik, skilder Jacob, bin dat wâld,
as boarger libjend op ien foet,
te earm foar noch in twadde,
makke ik in úthingboerd,
omdat de bakker swarde,
hy soe my bringe foar ’t gerjocht,
as ik him net betelle,
dat doe ha ‘k dat boerd betocht,
no kin ‘k wer brea bestelle,
ik as mantsje fan de wrâld.

Sjedêr de mantsjes yn de sinne,
streekjes tusken hege stammen;
wâld fan beammen sûnder namme
smyt it skaad der samar hinne.

* Jacob Jacobsz. van Geel (1584/1585-1638)
hie in libben mei problemen yn en bûten
de húshâlding. Syn skilderijen binne
in útdrukking fan syn libbensstriid.