Geen tijd houdt eeuwen stand,
stort in met goed en kwaad
zoals het vaker gaat,
de stoet trekt door het land.

Geen mens heeft dit gewild,
’t geweld heeft hem onthand,
zijn voeten staan in brand
terwijl de bodem trilt.

De stoet trekt stapvoets voort,
een wagen ratelt mee,
waar is het stomme vee
dat van geen omkeer hoort?

De varkens breken los,
de chaos is compleet,
één vindt een diepe spleet,
wroet door en is de klos.

De revolutie breekt
het hek en kruis, het eind
van wat voorgoed verdwijnt
of weer de kop opsteekt?

Een nieuwe tijd breekt aan,
veel goed, een beetje kwaad
zoals het vaker gaat,
voor jaren weer ruim baan.

* Henry de Groux (1867-1930),
een Belgische schilder die in
Frankrijk zijn carrière opbouwde,
vond vooral bij schrijvers waardering.

Wie kan het onheil keren
als het zwarte beest ontwaakt
en woedend door de straten raast?
Wie door hem wordt geraakt,
verwisselt snel van kleren.

Het zwarte is hem eigen,
drukt zijn stempel op de huid
van ieder die van kleuren houdt;
hij trekt het blanke uit
en grinnikt bij het krijgen.

Het eerst treft hij het witte
als contrast met zijn verderf,
dat hij voor Job zijn lijden houdt;
wie rood haar lippen verft,
voelt van dichtbij zijn hitte.

Wie nog zijn beeld ziet waren,
weet van zijn of eigen race
die door de tijd en cocktails raast;
zijn nieuwe naam is aids,
hij wisselt door de jaren.

* Arnold Böcklin (1827-1901),
een Zwitserse schilder,
was erfgenaam van de Romantiek
en voorloper van de moderne tijd.
Hij schilderde symbolische
voorstellingen met imaginaire figuren.