De Lemmer hat twa dagen
skûtsjesilen, syn tradysjerjocht,
foar wiere Lemsters spot en nocht,
want spotters ha gjin fragen.

De earste dei plak fjouwer,
’t koe wol minder, mar it gie om ien:
‘Se ha it wolris better dien
op sleeptou by De Jouwer.’

De twadde dei gie ’t better,
want hy sylde nei de start nei ien:
”t Koe minder, mar ’t is aansen dien,
ik fiel it oan myn wetter.’

It Fean kaam rap nei foaren,
dat De Lemmer sakke nei plak twa:
‘Sjochst wol, hy wol de winst net ha
en sil wer fjouwer score.’

Der drigen fjirtjin punten
foar De Lemmer troch in djoer protest:
‘Wat bliksem, slagge foar de test,
hy woe noch efkes stunte.’

Mar Jelle* koe ’t beprate,
dat De Lemmer bleau deryn, plak twa:
‘It giet sa op kwartetten ta
mei fjirtjin skûtsjekaarten.’

* Jelle Reyenga

Tusken seis en sân koe ’t net,
dêr wie net tsjin te reven,
ek net yn de Lemster baai,
soks is no ienkear skûtsjewet,
mei seis koe it wol heve.

Lemsters kleurje ’t wetter grien
lykas har eigen skûtsje,
want sy binne sjauvinist,
mar op dy dei wie der noch ien
om yn de baai te moetsjen.

Skerp as ’t slachtersmes foer Snits
mei ’t seil flak as in planke
fier foar oare kleuren út,
fan ’t Lemster grien seachst suver niks,
Snits hat de baai betanke.