Beiden hebben zij gezongen
in de hemel voor de Heer,
ze wensten zich het heen en weer,
zodat ze zijn gesprongen.

Op de aarde ging het heden
met de springers aan de haal,
ze leerden vlug de mensentaal,
ontdeden zich van kleden.

Ook verdwenen toen de kransen,
teken van hun heiligheid,
hun titel werd gewoon de meid,
die meeging in het dansen.

Van het dansen kwam het lieve
leven van het heen en weer,
verveling door het nog een keer
tot zij zich weer verhieven.

Alle kleur was toen verdwenen,
uitgezonderd ’t vale bruin,
dat zelfs de tint gaf aan hun kruin,
die stralend had geschenen.

Beiden hebben toen gezongen
in de hemelse cadans
en weer was daar de stralenkrans,
gevolgd door hoogtesprongen.

* Louis Welden Hawkins (1849-1910)
werd in Duitsland geboren uit Engelse ouders.
Hij nam later de Franse nationaliteit aan.
Zijn stijl is minutieus.

Ze staan er nog, de grachtenhuizen van de stad,
herinnering aan schone dagen,
beide torens waar de tijd geen vat op had,
wanhopig grauw, al jaren niet veel wijzer,
want het is de tijd van vuur en ijzer.

Ze stromen nog, de grachten onder bruggen door,
maar ’t grauwe water gaat steeds trager,
vissen drijven mee, maar krijgen geen gehoor,
de fabrikant heerst als voorheen de keizer,
want het is de tijd van vuur en ijzer.

Hij staat er net en kijkt het stadsgebeuren aan,
de dichter van het symbolisme
ziet door stenen heen, die hij benoemt als waan,
zijn ogen, lucht en water, nog wat grijzer,
want het is de tijd van vuur en ijzer:

‘Het water van de oude grachten achterlijk en debiel,
zo troosteloos, te midden van de dode steden…’

* Lucien Lévy-Dhurmer (1865-1953)
was een van de beste Franse symbolisten.
Hij bereikte een harmonie van kleuren
die in nauw verband staat met het beeld
dat hij wilde oproepen.
Schilderij ‘Portret van Georges Rodenbach’,
een symbolistische dichter.