Dêr stiet er yn syn lange learzens,
want de Noardsee leit net ticht
om oer it iis te rinnen;
wat is flecht en wat is plicht…
prins Willem moat it sizze kinne.

Myn folk, sjoch hjoed net nei de toer,
want healstok waait de flagge
op ‘e twirren fan de Frânske wyn;
ús frijheid liket efkes oer,
lykwols is Frânske frijheid skyn,
de revolúsje is net slagge,
wa wol bruorskip mei de fijân ha?
Myn folk, ik far nei Ingelân
mei frou en de famylje
op ‘e twirren fan jim trouwe wyn;
ik groetsje mei de rjochterhân
en freegje, sit net oer ús yn,
wy sille frijheidslieten spylje.

De kiel hat fan de wurden hearze,
letter fan de Noardseewyn,
dy’t yn de triedden spile
’t liet fan werklikheid en skyn:
de prins ûntkommen oan de bile.

* L. Schweickhardt (1783-1862)
Yllustraasje ‘De flecht fan Willem V’

Se rinne wêr’t oars skippen farre,
weidûkt yn de kraach en siel,
de heilsoldaten oer de Waal,
sy soene soargje foar in lokkich diel:
de frijheid as in nij ferhaal.

De honger wrot yn harren mage,
Brabân hie gjin iten mear,
dat dêrom giet it oer de Waal,
de learzens, lea en siel dy dogge sear:
de winter as in oar ferhaal.

De winter helpt har oer rivieren,
Utert biedt in waarm jûchhei
nei kâlde poaten op de Waal;
de patriotten fiere maaiedei:
de bruorskip as in âld ferhaal.

* Tekening ‘Frânske soldaten rinne
oer de beferzen Waal’