Se sile mei de hals omheech
en klapperjende seil en fok,
want by de start is ’t altyd drok,
posysje kieze wurdt hjoed dreech.

De Lemmer sjit fûl út ‘e start,
foar ’t eigen folk it fjoer deryn,
mar Ljouwert leit min oan de wyn,
de turbo brânt de pipe swart.

Foar Jelle* wurdt de striid krityk,
it Lemster folk betsjut gefaar,
net earst, dan is er de sigaar,
mar sjoch, hy rekkenet him al ryk.

Foar Ulbe** giet it paad omheech
mei ’t linich klimmen yn de mêst,
want losse kloaten moatte fêst,
sa krijt de liuw fan him in feech.

* Jelle Reyenga
** Ulbe Zwaga

Eldert Meeter sei it al:
‘De wedstriid hoecht om my net troch te gean,
sa wol, dan is it net foar fol.’
Hy seach de koppen op ‘e weagen stean.

Fjirtjin foeren wol fan wâl,
gjinien foar fol, de reef der dûbel yn,
dochs gie it foar de koppen mâl
en yn de triedden gûlde lûd de wyn.

’t Moantsje kriich him fol deryn
en tearde stadich oer de stjoerboardsboech,
de weagen makken him doe blyn,
dat Eldert hie gelyk, it waar wie rûch.

Ulbe Zwaga woe wol ha:
‘De wedstriid hie om my wol langer kind,
in heale stoarm, foar fol, no sa!’
Syn kop wie al oan rûge weagen wend.