It giet der heil om seil om wei
as skûtsjes brûzje om te winnen
mei twa reven yn it seil,
in tongerklap en stiennen heil,
dan ha de skippers harren dei.

Lit âlde skippers oan it wurd,
dan sprekke mûlen tûzen sinnen,
koart beskreaun yn ‘Heil om seil’,
it slacht deryn as stiennen heil,
ferhalen meitsje skippers grut.

De skipper* kroadet boeken oan,
sjoch him nei âlde skippers rinnen,
stoarjend nei har eigen seil,
sy seagen dêryn heger heil,
’t ferline spriek op grutske toan.

* Anne Tjerkstra, ferklaaid
as âld-skipper Sytema, de Poep

It is him, ’t kin net misse:
mei in snorke foar de kop
sylt Sytse Poep de haven yn,
fan fierren klinkt syn rop:
‘De âlden kinne it noch risse!’

Sjoch no ris, ’t is de kroade
dy’t noch rôlet nei de wâl
mei ieuwenâlde hichtegrûn,
’t giet Sytse nea te mâl,
ferhalen binne yn de moade.

Wol deale, ’t binne boeken
dy’t er ek noch rôlje lit,
mar modder seit him folle mear,
hy wit net hoe’t it sit,
sil heil oim seil* yn ’t gleske dûke.

* By it oanbieden fan de nije printinge
fan ‘Heil om seil’, fan Hylke Speerstra