Zij kwam die middag op het strand
om lang de zilte zee te proeven,
voeten badend in het zand
en liggend niets te hoeven.

Zij lag languit en steunde op
haar elleboog, terwijl de ogen
klommen traag van top tot top,
alleen de meeuwen vlogen.

Toen kroop zij langzaam naar de paal,
waarop zij ’t lange haar drapeerde,
mediteerde haar verhaal
tot zij de voeten keerde.

Daar stond zij wuivend naar de zee,
de rode vlag in beide handen:
‘Neem mijn liefde met je mee
tot wij in ’t roze landen.’

* Puvis de Chavannes (1824-1898)
was een Franse symbolistische kunstenaar.
Schilderij ‘Meisjes aan zee’. 

Zij leven aan de rand van ’t water,
’t meer dat geeft de kost, niet meer,
hij heeft zijn boot, een lange stok,
een touw, het net, niet meer,
de vis komt dan wat later,
maar het is en blijft een gok.

Daar staat hij aan de rand van het bestaan,
de lucht betrekt, ’t wordt ander weer.

Zij blijven aan de rand van ’t weiland,
want wat is er nu nog meer
dan bloemen plukken voor de sier
en dromen bij het meer
van maagden in maand mei, want
wat is ’t lieve leven hier?

En knielend aan de rand van het bestaan,
kruipt zij naar hem, haar heen en weer.

* Puvis de Chavannes (1824-1898)
was een Franse symbolistische kunstenaar,
die monumentale schilderijen maakte.