In wike wolkom en farwol
by folle wolken boppe ’t lân,
dan bliuwe spoaren oant de hjerst yn stân,
in sûvenir fan silers, leech en gol.
Der is gjin bliuwend spoar op ’t wiet,
’t jout neat sa tusken swart en wyt,
it swimt en sylt en as it fierder glydt,
dan sljochtsje weagen ’t oer, wat moaier stiet.
|
