Heit Ragûel liet daliks witte
dat er Tobias wol sitten seach,
it oansjen wiisde op famylje;
’t praat kaam ek op Tobits bline pleach,
se ha wat triennen rinne litten.

De ingel Rafael ferhelle
dat der praat west hie oer man en frou:
’t ferbûn fan Tobias en Sara
brocht de brêgeman net yn it nau,
it kwea koe mar oan sân ta telle.

Heit Ragûel seach dat wol sitten,
joech syn iennichst dochter no as breid
oan Tobias, hy wie de achtste,
wol bysûnder, net gewoan in feit,
in trouferbûn kin men net mjitte.

* Jan Steen (1625/1626-1679)
Skilderij ‘It houlik fan Tobias en Sara’

Myn reismaat woe, ik soe him iepen
meitsje, dat ik helle ’t grom derút:
de galle wie foar bline eagen,
mar wy ieten ’t brette fleis en kút
en leine al betiid te sliepen.

Doe’t wy op ús bestimming wiene,
kaam it praat op Sara, dochter fan
deselde stam, mei iepen eagen
fan fertriet om sân kear al in man…
hoe koe ’t dat sy gjin hertslach hiene?

Myn reismaat woe, ‘k soe mei har trouwe,
want mei my  as achtste kaam ’t grif goed
mei troch it fiskhert en de lever,
dat ik siet om Sara net yn noed,
mei har koe ‘k oan de takomst bouwe.

* Matthias Stomer (sirka 1600-nei 1652)
Skilderij ‘Tobias en de ingel’