september 3, 2024
van Evelyn de Morgan*
Het is het oude liefdeslied
dat door de stormen klinkt:
de wind die zwiept de golven op,
het noodweer in het leven,
beide leiden tot verdriet.
Zie Hero met het baken staan,
dat oplicht voor haar vriend
Leander aan de overkant,
voor lang haar lust en leven,
als getuige dient de maan.
De storm steekt op en dooft het vuur,
zwiept hoog de golven op,
maar zie Leander overgaan
tot hij het op moet geven,
dan slaat kort zijn laatste uur.
Het is het oude liefdeslied,
dat Hero niet meer hoort
wanneer zij springt en golven haar
ontnemen lust en leven,
storm en golven zingen niet.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Hero en Leander’
september 2, 2024
fan Jacob Jordaens*
De kat wit krekt wat no syn plak is,
hat him deljûn ûnder kenings stoel,
gjin lêst hat hy fan sûpers lûden,
as hysels mar ûnderdak is.
De hûn kin net oer al dy drokte,
siket by de lytste faam syn heil,
dy drinkt har drankje sûnder lûden,
achter har is ien dy’t flokte.
Hij steunt mei sloppe hân de holle;
wylst de tonge út ’e mûle stekt,
kokhalzet hy mei brutsen lûden,
want it waard him wier tefolle.
De wiere sfear lit him hjoed kenne
mei omheech de kanne en it glês;
net al te keninklike lûden
sil de kening grif oan wenne.
Se sille op ’e kening drinke,
dy’t wol op syn slabbe grime kin,
syn krôkjen wurdt oerstimd troch lûden
dy’t foar him jûchheiend klinke.
* Jacob Jordaens (1593-1678)
Skilderij ‘De kening drinkt’