Noch lei it wyt fan ryp op ’t fjild,
mar yn de stêd wie ’t wetter wyt
fan iere entûsjastelingen
mei it fel noch oer de eagen, dy’t
op ’t netflues krigen slompen jild.

Euro’s as de kerrels op it Skylger strân
skiet Sabre Sand syn captain op ‘e hân.

Mar hûndert stappen fierderop
lei ’t skip fan modder, turf en stront
fan folk no sjoen as sûnderlingen,
mei it brune fel fan kop oant kont,
geskikt foar noch in goare mop.

Fyftjin sinten foar in ton as ’t hurde feit,
sa foer de skipper op syn Dankbaarheid.