Blau wie de dei en fier it sicht
en ’t eilân libbe as in hert,
it sintrum fan it lykwicht
mei de kyl fan swier gewicht,
dat omslaan soe it net.

Roerkening, namme fan gewicht,
troch flaggen yn it feestkleed set,
it roer as stjoerend septer,
dêrom siler doch dyn plicht,
do stelst de wedstriidwet.

Sterk wie de wyn, de kyl te licht,
it fieren fan de skoat te let,
it sintrum kaam út lykwicht,
mar de kening die syn plicht
oan ’t roer en wie beret.