Har berop wie waskfrou, hiel gewoan,
de beppe fan de skilder,
sy blikke ’t wytguod op ‘e bleek,
it libben hie har net bedoarn,
yn skilderkeunst wie sy in leek.

‘Meitsje my net moaier as ik bin,’
liet sy har jonge witte,
want beppesizzers bliuwe jong;
sa siet de waskfrou nei it sin,
wylst sy ’t berop mei grutskens mong.

Under oare skilder fan berop,
sa gie hy troch it libben,
seach troch syn fûlens justjes bleek,
hie djippe tearen yn de kop,
in hekel oan in keunstnerspreek.

”k Makke my net moaier as ik bin,’
liet hy ’t portret fertelle,
‘mei âlde keunst bliuw ik net jong,
de nije jout dat ‘k jierren win,
ferwachtsje net dat ‘k psalmen sjong.’

* Emile Bernard (1868-1941),
in fertsjintwurdiger fan ‘Art Nouveau’,
wie befreone mei Vincent van Gogh.
Skilderij ‘Portret fan syn beppe’

** W.J. Rozendaal (1899-?)
wie in alsidige keunstner:
tekener, skilder, grafikus,
ûntwerper fan ierdewurk,
glês, affysjes, postsegels,
ensafuorthinne.
Skilderij ‘Selsportret’