Fenetië, stêd mei wetter nei de wrâld,
de bloeitiid is foargoed foarby,
de tiid fan skippen oeral hinne;
de fûneminten binne âld,
derboppe wurdt net boud foar nij,
de rike sil der nea oan wenne.

Fenetië, republyk mei minder macht,
hoewol’t Vivaldi klinkt rûnom
en feesten ’t fan de earmoed winne;
it masker is foar dei en nacht,
dat nimmen sjocht fergiene rom
of grauwe wolken foar de sinne.

Fenetië, hearen, dames fan it jild,
dat spilet noch in grutte rol,
om’t sy net sûnder gokken kinne
en witte hoe’t it masker fielt:
in ûnbekende hâldt it fol
en kin yn bloei oer strjitte rinne.

* Pietro Longhi (1702-1785)
hat op lyts formaat in protte sênes
út it libben fan Fenetië útbylde.
Skilderij ‘Il Ridotto’ (‘De Spylseal’).