Yn it lege gea fan de rivieren
lei de stêd dy’t heech fan bou en mêst
yn bloei stie fan de keapmansgeast;
de skippen leine oan de kaden fêst
om mear as inkeld dak en loft te sieren.

Nei in julydei fan hjitte oeren
drige boppe toer en mêst in bui
mei tongerkoppen yn de geast
fan klappen foar de lju dy’t altyd lui
as skippen sûnder wyn de Maas befoeren.

Flitsend skeat it fjoer troch grauwe wolken,
wylst de twirren swypken ’t wetter op;
gjin noed, want hearske net de geast
fan skoaten oan en ’t brûsskom foar de kop
yn stoere koppen dy’t it skip befolken?

* Albert Cuyp (1620-1691)
wenne syn hiele libben yn Dordrecht.
Syn keunst sprekt fan leafde foar syn stêd,
dêr’t er sels de swiete fruchten fan plôke.
Skilderijen:
‘Gesicht op Dordrecht’
‘De Maas by Dordrecht by stoarmwaar’