Hij gedroeg zich uniform
de normen van de maatschappij
en dus werd hij bevorderd
tot die ene schouderkwast
met uitzicht op een kwast erbij,
maar ’t was niet meer als voor de vorm,
’t gevoel van opgesloten in de kast.

Uitvlucht werd de wetenschap
van hypo naar de theorie
en doorgaand naar de these,
’t resultaat werd hem tot last,
fysiek te zwaar, knik in de knie,
maar toch besloot hij tot een stap
om eindelijk te komen uit de kast.

Met een nestschelp op zijn hoofd,
de blik op de verloren tijd
kreeg hij de deurtjes open,
niet fysiek, zoals het past
als metafysicus, geleid
door ’t ruisen van de schelp, verdoofd,
genietend van het uitzicht in de kast.

* Schilderij ‘Metaphysical journey’