december 23, 2022
fan ûnbekend*
It lânskip leit der iepen hinne,
wylst it giel krûpt nei it grien
om yn de simmer te oerhearskjen,
Serengeti lit dan sjen
hoe’t grûn ljocht kleuret as de sinne.
De gnoes en sebra’s lieten witte,
’t is no mei de oerfloed dien,
it gers dat libbet troch it wetter,
lit him mei syn lykkleur sjen…
de bisten ha de grûn ferlitten.
Se lieten ’t mei miljoenen hearre,
ha gjin tel yn twivel stien,
it dreunde as mei swiere tonger,
ymposant om nei te sjen…
’t waard stil as soe it lânskip stjerre.
* Foto ‘Nasjonaal park Serengeti yn Tanzania’
december 16, 2022
fan ûnbekend*
Lit Rainier syn gong mar gean,
mar wat syn gong is, wa sil ’t sizze?
Klimme soe in opsje wêze,
kleuren sprekke him ek oan,
hy sjocht de berch as syn ikoan.
Lit Rainier as skilder stean
mei syn palet en kwast yn hannen
om it lânskip fêst te lizzen
fan de boskbei oant de snie,
sa’t de natoer al iuwen wie.
Berch Rainier hat kânsen bean
oan syn Rainier, deselde namme
bliuwt ferbûn oan berch en minske:
klimme mei in pracht palet,
gjin sprake fan in oar ferlet.
Foto ‘Mount Rainier yn de steat Washington’