juni 10, 2022
fan ûnbekend*
De mar as spegel fan de bergen,
fredich yn frij Switserlân,
hjit wolkom folk fan fier en hein,
is earder troch de oarloch terge.
De mar as fijân fan de naasje:
’t grutte Habsburch tsjin it lân
dat frede mei syn bergen hie,
’t stried moedich yn konfederaasje.
De mar seach ’t lytse leger winnen,
spegele de nije steat
mei bergen oeral yn it rûn,
ferdigening om Switsers hinne.
De mar as spegel fan it libben,
spegel ek fan de toerist
dy’t him ferdjippet yn it lot
fan ’t lân dat nei de frijheid stribbe.
* Foto ‘Mar fan Ägeri’
juni 4, 2022
fan ûnbekend*
It leit net yn it sintrum fan de wrâld,
mar earder oan de ein,
it lânskip liet net fan him sprekke,
yn dy tiid wie ’t dêrmei sein.
Mar dochs… syn tinten binne mannichfâld
op heuvel, yn fallei;
wat ûnder is, komt fel nei boppen,
ûnder is ’t net inkeld klaai.
Wat yn de grûn sit, liet it folk earst kâld,
’t moast komme troch de tiid,
it libbe net fan mineralen,
boppe wie ’t bestean in striid.
Doe kaam de tiid dat rûnom yn de wrâld
it folk de kleur ûntdiek,
de bloei fan koper út ’e djipte
wei, wat minsken sterk oanspriek.
De ûndergrûn sprekt tal fan skôgers oan
mei kleur, in skilderij
dat kommen is út keunstners djipte
wei, hiel oars as Ingelsk raai.
* Foto ‘Dongchuan-distrikt yn Sina’