oktober 29, 2017
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Foar har is ’t altyd winterwaar,
de wurkers ha gjin grûn om op te stean,
se bodzje troch yn tinne klean
foar hearen fan fabryk en adel,
úteinlik foar de tsaar.
Mar einlings is it harren oer
en tsjogge se yn optocht nei ’t paleis
mei hjitte koppen ûnderweis,
ynsletten troch soldaten…
se lizze ûnder fjoer.
Fiifhûndert reitsje ’t libben kwyt
op grûn fan opstân tsjin de tsaar syn wet,
dy’t wurkers op in rige set,
gjin inkeld rjocht om mei te praten…
sa klinkt it âlde liet.
It nije klinkt op Potemkin,
it slachskip, hjoed foar seelju om te slaan
har slach mei ’t doel om rjocht te dwaan
oan wurkers sûnder wurd en baten…
reboelje hat dan sin.
It is fuort noch gjin simmerwaar,
mar ’t iis teit yn de maitiid stadich fuort
op grûn fan wat feroarje moat:
gjin grûnwet inkeld foar de adel,
noch minder foar de tsaar.
* Foto ‘Bloedsnein yn 1905’
** Foto ‘Oproer oan board fan de Potemkin’
oktober 22, 2017
fan ûnbekend*
Hoe kin in boat in rampskip wurde,
lykjend op in generaal
dy’t yn it findel hat as ideaal
dat dieden rize boppe wurden.
Yn trettjin jier safolle rampen
as it tal fan ‘no is ’t fol’,
de achtste easke doe it heechste tal,
it fjoer ferfriet de wetterdampen.
Wol trettjinhûndert fromme minsken
foeren op ’e Slocum mei
om te genietsjen fan in gloarjedei…
ferfolle wiene alle winsken.
Fol fjoer waard fan Gods gloarje songen,
mar ynienen wie it oer
doe’t yn it foarskip lôge heech it fjoer,
it razen rôle oer de tongen.
Kaptein Van Schaick koe ’t fjoer net keare,
foer mei ’t rampskip milen troch,
it dragen fan in swimfest wie omdoch,
op ’t dek koe nimmen noch ferkeare.
It needlot trof diskear de frommen,
lykwols is it tal al fol,
dan wit men: elk betellet mooglik tol
as flammen oer de holle komme.
* Yllustraasje ‘General Slocum yn fjoer en flam’