juni 2, 2019
fan ûnbekend*
Hingjend tusken wolk en ierde,
stadich fallend ûnder doek,
fernimt men de sensaasje
fan it sweven op termyk;
oan earn en falk gelyk
sil men de earmen spriede.
Albert Berry hat fernommen
wat him dreau de hichte yn:
it útsicht op prestaasje,
earste, oan gjinien gelyk,
tichtby it himelryk
en swevend ûnderkomme.
Fûgels kinne hingjen bliuwe
op termyk, dreaun troch de wyn;
de minske komt mei graasje
swevend op de ierde del…
de earste bliuwt yn tel,
lit him op eare driuwe.
* Foto ‘Albert Berry’
mei 26, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Yn Skotlân waard er berne,
jonkje ûnder wurkers, sljocht en rjocht,
de earmoed wie syn diel,
hy foer al dreamend nei Amearika,
de werklikheid moast wenne.
Earst wiene ’t telegrammen
dy’t er rûnom nei de minsken brocht,
de opgong waard syn diel:
in dream fan stiel, dy woed er libjend ha…
Carnegie wie syn namme.
Mei stiel gjin oarloch fiere,
mar oan frede bouwe, wie syn doel:
’t paleis kaam yn De Haach;
it kapitaal út stiel liet dreamen ta:
de wrâld nei frede liede.
De frede wurdt net berne
út ’e oarlochsmem, dy’t gjin gefoel
hat foar in lêste fraach:
sil Noard-Koréa of Amearika
noch stielhurd ’t rjocht ûntkenne?
* Foto ‘Andrew Carnegie’
** Foto ‘It Fredespaleis’