Archive for the Lyrysk Deiboek category

’t Skiepfolk sprekt de hiele dei troch greidetaal,
beheind troch fjouwer kanten sleat en stek,
it is it âlde daamferhaal:
wa’t út ‘e keppel giet, is gek.

Dêrom sprekt it hiele folk mei blanke hûd:
‘Us molke hat deselde tint,
produksje ha wy op ‘e noed.’

Protters sprekke yn de flecht in oare taal,
de poaten del, massaal de lâning op
it fjild en mei in soad kabaal
de wjirms de grûn út, yn it krop.

Sprekkend swart is dan it biedwurd foar ’t bestean:
‘Wy jouwe oan de skiep de hint:
de rêst komt nei ’t fertsjinne lean.’

It bart sa troch de jierren hinne
dat de djipgong minder wurdt,
’t is farren op it flak
fan bagger, brot en bongelguod,
wa’t leech bliuwt, sil wol driuwe kinne.

Se ha elkoar op ’t krúspunt metten,
’t bagger- en it boadskipskip,
se wurkje op it flak
fan bagger, sûnde, wol ferhip,
wa’t lost, kin dy de flagge sette?

It boadskipskip is keard foar ’t laden
fan it baggerfolk, it fart
no yn it skjinne rak,
mar as de brot de foarkar hat,
dan falle oer it wiet de skaden.