Archive for the Lyrysk Deiboek category

Dêr leit ús lytse jonge,
ôfkeard fan de wrâld,
yn djippe sliep fersonken.

Gjin fûgel heart er sjongen,
bûten is it kâld,
dochs ha der lûden klonken.

Hy wit noch fan gjin ingel,
hoeder mei syn skiep,
doch hearde hy de lûden.

It liket op getingel
yn de earste sliep,
in oprop, mar noch hoeden.

Hy dreamt grif fan de fûgel,
aap, no al syn maat,
har rop komt út ‘e fierte.

Hy reizget fia google,
neffens âlders’ aard,
it byld lit it him witte.

Dan fljocht de grutte jonge
oer de hiele wrâld
yn bylden djip fersonken.

Ynienen giet myn each nei boppen
by de tsjerkemuorre lâns
en sjoch ik hûndert kaen sitten
op ‘e naald, guon út balâns
troch wiffe poaten, dwile koppen.

It komt, sa giet it troch my hinne,
fan it hege hillichdom
dat fûgels yn ekstaze binne,
kom by stedslju dêr ris om,
dy wolle leafst de lotto winne.

In minske kin him raar fersinne
yn de djipte fan de siel
fan fûgels dy’t it sjitten hearre
fan in fleanend ûnderdiel
fan Fryslâns float, om feiten hinne.