oktober 30, 2023
De lêste tiid, noch simmertiid,
rûn ik faak op deselde tiid
it tsjuster yn de mjitte,
wylst de sinne muoite die
om boppe ’t wetter út te kommen,
hoewol’t de tiid noch simmersk wie.
It swurk waard troch de sinne read
kleurd, want it wie sawat syn tiid
om strieljend op te kommen,
read as fjoer hie ’t lang net west,
ik rûn it ljocht wol yn de mjitte,
mar wist as ’t jûn reint, is it hjerst.
Ik rûn snein ek, mar doe by ljocht,
it wie wer op deselde tiid,
mar diskear tusken beammen,
dêr’t de sinne folop liet
syn strielen troch de blêden komme,
doe wie ’t acht oeren wintertiid.
oktober 23, 2023
De moarntiid nûget freonlik út
om hiel de greide te ferkennen
op ’e siik nei pôlen gers
om de mage syn gerak te jaan,
it fjild biedt elk rom baan.
De kleur is dan net fan belang,
skiep hoege dêr net oan te wennen,
want it fjild is rom genôch,
elkenien fynt dêr syn eigen plak,
fielt him op syn gemak.
Sels as de romte him beheint
ta griene amer, is der plak foar
trije, sûnder slach of stjit
stiet it skiep de hiele dei model,
foar him is elk yn tel.
