december 9, 2021
fan Rembrandt*
Hy hat syn hier lang groeie litten,
snor en lokken wapperje deroer,
sa komt syn wichtigens goed út;
de wyn dy’t yn syn swipe sit,
lit er oeral hinne sjitte.
As tredde yn de lange rige,
nei de kapitein en luitenant,
lit hy him as de heechste sjen;
mei ’t findel boppe snor en lok
kin er nei de fijân drige.
Syn hân leit proastich yn de side,
rekket mei ien finger oan it swurd,
lit sa de fijân striidlust sjen,
wat sprekt ek út ’e linkerfûst,
’t findel sil foar ’t leger stride.
Ha beide nei de striid marsjearre,
hy en ’t findel flink de put derút,
dan giet it streekrjocht nei de kroech,
dêr’t snor en lokken snuve bier,
’t hat oan lusten net mankearre.
* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘De findeldrager’
december 2, 2021
fan Gerard van Honthorst*
Hat hy te djip yn ’t gleske sjoen?
Wol nee, ’t bestean is net te djip
foar him, hy libbet op ’e flakte
fan wat er om him hinne sjocht
oant yn de lette jûn.
Hy hâldt fan ’t libben mei wat kleur
en mei sa no en dan in drip
en oeral tuskentroch in grapke;
Hy hâldt perfoarst syn paad wol rjocht,
it giet him om de fleur.
Gerdyn of is it in tapyt?
Hy komt der sjongend achterwei
mei yn de holle noch de klanken
fan syn fioele, dy’t er kocht…
hy stiet wol yn it kryt.
* Gerard van Honthorst (1592-1656)
Skilderij ‘De fleurige spylman’