april 7, 2022
fan Ids Wiersma*
Wannear’t it tsjuster driget
mei ’t egale donkerblau
fol hurde wite kûgels,
wa wit dan watfoar ramp men kriget.
It is net mear te missen,
dat gjinien ûntkomt deroan,
’t klimaat sjit mei syn kûgels…
wa soe him dan net rap tarisse?
Wannear’t gewearen sjitte
kûgels troch it donkerblau,
dan wurdt it minskdom kûgelsk…
wa soe it derby sitte litte?
It is net mear te missen,
’t lit de minske net egaal:
der bloeie wite kûgels…
wa kin it libben dan net risse?
* Ids Wiersma (1878-1965)
Skilderij ‘Maitiidsblommen’
maart 31, 2022
fan Jan Kooistra*
It barde op de sechde dei,
de dei dy’t rûn nei it folsleine,
mar noch net folmakke wie,
dat libbensread de ierde kleure.
De dieren kamen út ’e klaai
en namen dêrút mei de seine
fan de ierde: streamend bloed
troch hert en alle ieren hinne.
De minske riisde hegerop,
mar kaam ek út ’e reade ierde,
dy’t syn bloed fluch streame liet…
wat wie der noch foar him te winnen?
Hy rikt noch nei de heechste top,
los fan de ierde, sadat bliede
al syn bruorren op ’e grûn
dy’t earder klear it libben kleure.
* Jan Kooistra (1950-2021)
Skilderij ‘De sechde dei fan de skepping’