Archive for the Keunst category

It waar is rûch, de see stiet hol,
it rikket wyn en ’t liket need
troch reek dy’t oer de weagen wynderet;
de trije boaten sitte fol,
mar binne ’t rêders by de fleet?

De Ruyter hat as admiraal
Pitsjaring seind, foar ’t sjitten rie,
sjoch hoe’t de wite flagge wapperet;
it is foar kapiteins de taal
fan ’t wurd foar ’t kommen ta de die.

De skilder rôp himsels ta rie
by’t skôgjen fan syn wyt paniel,
seach foar him hoe’t de boaten skommelen,
kaam mei syn roeiriem ta de die
en naam sa oan Pitsjaring diel.

* W.J.J. Nuijen (1813-1839) makke reizen
by de kust lâns oant Normandië ta.
Pitsjaring is ôflaat fan it Maleiske wurd
‘bitjara’, dat oerlizze of rieplachtsje betsjut.
‘Op wei nei it admiraalskip’ is skildere
op in panieltsje fan 32,5 x 39 cm.

Sa’n lânskip fynt men nearne,
’t is in leagen, leaflik fan in tint
dêr’t elkenien folslein yn rint,
de hoeders foar it fielen geane.

Men heart de koekoek roppen
wêr’t er droppe moat it fûnlingsaai,
sels giet er foar in frije dei,
want romantyk stiet foar him boppe.

Lit skilder Koekkoek sizze
hoe oft hy it minskestribjen sjocht:
‘Ik jou my oer oan ’t lânskipsljocht
om it gefoel deryn te lizzen.’

Hear wer de koekoek roppen:
‘Koekkoeks nêst fyn ‘k op gjin lânskipsstee,
syn fielen leit yn ’t atelier,
want dêr wol hy syn aaien droppe.’

* B.C. Koekkoek (1803-1862)
wie in romantyske lânskipsskilder,
dy’t bûten sketste en yn it atelier
in komposysje fan de sketsen makke.
Sa is ‘Alde iik oan de boskrâne’
ek op it doek kommen.