Archive for the Keunst category

Dêr sit ik dan, noch yn de pronk
fan ’t heech karaatske goud,
de skittering fan ’t jong bestean
dat my de wacht oansei
fan lange oeren yn de nacht;
ik libje noch, mar op ien skonk
om’t elk yn myn besittings klaut,
sels nei it húsrie en myn klean,
yn ’t neaken stiet it libben faai,
ik stean foar eigen keunst op wacht.

Jim wolven, ‘k ha noch stân en stok
dy’t falle bûten it fallisemint,
en ek myn iennichst flinke fint,
foar him it lok, foar jim de flok!

Dêr sit er dan yn muontsepij,
mei ienfâld sa fertroud
dat hy ’t bestean al jong ferstiet,
’t ferskil fan nacht en dei
mei my, al ier op fammejacht;
ik libbe rij, hy bliuwt yn ’t lij
fan wat de jonkheid ryklik jout,
dus sjongt er foar my from syn liet
posearjend, sa is hy my nei
en stiet foar ’t eigen heil op wacht.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Selsportret mei stok’
Skilderij ‘Titus yn muontsepij’
eit h

’t Wie waarm, de see loek oan
as ’t libben sels mei eb en floed,
as mem koe sy dat fiele,
dreame oer de takomst fan har soan,
sa koe se ’t mei him diele.

Se seach him efkes oan,
nee, seeman siet him net yn ’t bloed,
as mem koe sy dat fiele.

Sa siet se op it strân
te harkjen nei syn brabbellûd
as wiene it gedichten:
’t djipste fielen oer de see, op ’t lân
klom hy nei grutte hichten.

Se seach him efkes oan,
in ezel wie foar him wol goed,
mar Jezus waard ferplichte…

Sa siet se mei har soan
by see mei ivich eb en floed,
as mem koe sy it hearre
hoe’t it rûze op deselde toan
fan berte oant it stjerren.

Se seach him efkes oan,
in harlekyn op ’t hynder, hjoed
en moarn mei fleur tegearre.

* Pablo Picasso (1881-1973)