november 12, 2020
fan Hendrick van Balen*
Sy byldzje beide ’t goede
fan de ierde út: Diana
as goadinne fan de jacht
en Bacchus, god fan it genot
fan wyn, in libben sûnder noeden.
Hy hinget op twa saters,
kin net stean, lit stean fan rinne,
dronken nimt er neat yn acht
en nimmen komt by him oan bod,
behalve nei-de-mûle praters.
Diana praat ferstannich,
wiist nei Bacchus: ‘Sjoch freondinne,
hoe’t er dêr yn ûnmacht leit,
beskamsum dat sa’n goare god
gjin inkeld teken jout fan mannich.’
* Hendrick van Balen (1575-1632)
Skilderij ‘Bacchus en Diana’
november 5, 2020
fan Jan Jansz. Mostaert*
It wie har territoarium,
dêr’t sy mei dieren libben,
lykas yn it paradys
man Adam en frou Eva
de harmony neistribben.
Dus koe it yn it paradys
wol bleat en ek yn frede
by it yndianefolk;
yn ’t neaken woe elk nocht ha,
wol bûn oan eigen seden.
De frede flechte foar ’t geweld
fan swurden en gewearen,
lykas ’t skoander paradys;
de Spanjaard woe har lân ha…
wa koe de fijân keare?
De yndianen, sûnder stiel,
begûnen rap te rinnen
yn in rige nei de striid;
doe gie it bleat op ’t lot ta
dat neat foel sa te winnen.
* Jan Jansz. Mostaert (sirka 1475-1552)
Skilderij ‘Lânskip mei in episoade
út ’e ferovering fan Amearika’