februari 18, 2021
fan Johannes Vermeer*
De spegel lit de pearels sjen,
dêrfoar it strakke lint,
dat bûn wurdt ta in strik;
de spegel jout ek noch in hint:
dit doch ik!
De spegel lit de eagen sjen,
noch grutsker as in pau
sjocht sy nei snoer en strik;
de spegel spegelet har as frou:
dat bin ik!
De spegel kin it kleed net sjen
dat op ’e tafel leit,
yn plak fan wyt is ’t swart,
wat har de takomst faaks foarseit,
wat moarn bart.
Sy draacht it hert noch like heech
as ’t glimmend pearelsnoer;
wat moarn bart, sjocht se wol,
oars slacht sy sliepend in dei oer…
as in mol?
* Johannes Vermeer (1632-1675)
Skilderij ‘It pearelsnoer’
februari 11, 2021
fan Henry Raeburn*
As lid fan iisklub Edinburgh
woe hy net achterbliuwe,
om’t er lang al foargie foar de Hear,
dy’t iisnocht nea belibbe hie,
Hy wie foar oaren yn de wear.
Mar dûmny Walker, net oars wend
as rinne, woe hjoed ride,
skiednis skriuwe op Loch Duddingston,
om’t hy no ienkear preker wie,
wat trochgie yn dat gea foar stunt.
De redens skrasten oer it iis
as wiene ’t swarte krieën
yn deselde trant as preker Krie,
dy’t wankel op ’e redens stie,
mar die as hy te pakken hie…
… de slach, alhiel oan ’t riden wend…
wa’t foargie, bleau net achter
op ’e flakte fan Loch Duddingston.
* Henry Raeburn (1756-1823)
Skilderij ‘Dûmny Walker op redens’