juli 15, 2017
fan ûnbekend*
De weagen binne ús bekend
by ’t skynsel fan de moanne,
dy’t de mar opljochtsje lit,
in fisker is net gau benaud,
omdat er fan it tsjuster wit.
Wy binne nachts dus wol wat wend,
fannacht lykwols wie ’t spannend,
sterker noch, der wie panyk,
wy sieten mei ússels oanklaud
en wiene witer as in lyk.
Hysels hie ús de mar opstjoerd
nei ’t fisk- en bôlewûnder,
hie ferlet fan in gebed;
wy foeren yn de twirren op,
wat noaske stjoerman Petrus net.
Ynienen wie der grutte noed:
in skynsel, hiel bysûnder,
sweefde midden oer de mar
op ús oan, sûnder tuskenstop,
dat elkenien wie yn de war.
Gjinien hie dat ferskysel troch,
net earder as doe’t Jezus
stapte by ús yn it skip
en ha woe dat it wie fertroud,
doe kaam by ’t roer wei: ‘Wol ferhip!’
* Skilderij ‘Jezus rint oer de weagen’
juli 12, 2017
fan Ivan Aivazovsky*
Dweiltrochwiet kaam ik wer yn de boat
nei’t weagen oer my hinne rûnen,
want ik sonk de djipte yn;
se fûnen my miskien net al te snoad,
mar dochs… ynienen fielde ik de wyn
en koe ’k net mear in stap fersette.
Sûnder Jezus stieken wy fan wâl,
wolnee, ik wie him net fergetten,
seach him by de berch opgean;
wy hiene yn de wyn, ’t gie doe al mâl,
’t wie dreech genôch om noch rjochtop te stean,
lit stean om yn de boat te rinnen.
’t Wie Andréas dy’t it skynsel seach,
as stjoerman sjoch ’k net om my hinne,
want dy hâldt de boat op koers;
Jakobus raasde oer in spoek dat fleach
oer weagen, oaren leine yn de sûs,
ik seach… en hearde Jezus roppen.
Wie ’t in wûnder om rap nei him ta?
Ik wol ’t wol wêze, net te stopjen
bin ik oer it wetter flein,
mar earlik sein, it moat net faker sa,
ik bin der noch, want Jezus hat my heind…
Andréas hat ir roer oernommen.
* Ivan Aivazovsky (1817-1900)
Skilderij ‘Jezus rint oer it wetter’