oktober 21, 2017
fan Peter Paul Rubens*
Net dat ik wer nei hûs ta wol,
mar by ús master falt it wier net ta,
hy freget nochal wat fan ús:
him stelle boppe frou en bern
en drage dan ek noch ús krús.
De fraach is: hâlde wy it fol
en ek wêr giet dit op it lêst op ta,
wa hat it no oer ’t eigen krús?
Wy moatte nei de takomst sjen,
woe Jezus ha, dus net nei thús.
Hy joech it foarbyld fan de bou:
set net útein foardatst de kosten witst,
oars komt it bouwurk grif net klear,
’t ferbân mei ús koe ’k earst net sjen,
fan jild en sa wit Judas mear.
It twadde foarbyld kaam al gau:
in kening dy’t strategysk ynsicht mist,
ferliest de slach… is dat syn krús?
Wy moatte it faaks sa besjen:
it krús heart grif by Jezus thús.
* Peter Paul Rubens (1571-1640)
Skilderij ‘Bartoloméus’
oktober 18, 2017
It wie in miel mei argewaasje,
dêr bin ik earlik yn as gast,
it miel wie goed, mar net it praat
fan Jezus mei it heechste wurd,
wat ûnder iten neffens my net past;
mar ’t slimste wie, hy sette my teplak,
want foaroan sitte paste net,
heechhertich, sei er, wie myn aard,
sa kaam it op de measten oer
en dat fan ien út Nazaret…
De gasthear die it ek net goed,
hy noege de ferkearden út:
yn plak fan ús kriich ’t sljochte folk
de ear en lju yn soarch en noed
fertsjinnen wat ferdivedaasje,
teminsten ’t kaam sa op ús oer.
De gasthear kriich yn in ferhaal
wer folk fan strjitte as syn gasten,
want wy koene yn dy kontekst net,
in sechje as ferlechje yn de taal
fan ’t folk, mar as ’t ús echt net paste
om te kommen nei it miel,
dan stelde hy it feest wol út,
hawar it wie mar in ferhaal,
it joech lykwols wol yrritaasje.