september 26, 2018
fan Rembrandt*
In stien ha ik net smiten,
spriek ek net it oardiel út,
hoewol’t de hân my jûke,
op myn lippen lei ’t beslút:
de deastraf foar dy Jezus-fint,
syn wurden kinne wy net brûke.
Ik hear noch syn ferwiten
oan de lieders fan it folk,
hy neamde har stiifkoppen,
wie fan Jezus sa de tolk.
‘Ferrieders, moardners!’ sloech er út,
syn wurden kamen oer as skoppen.
Wa’t skopt, kin slaan ferwachtsje,
stiennen smite, slach op slach;
de mantels dy’t dêr leine,
ha ’k op passe, tige wach;
wylst seach ik nei dy Jezus-fint,
syn lêste wurden koe ’k opheine:
‘Hear, wol ferjaan har sûnde!’
’t Hie net folle raarder kind.
* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘De stienniging fan Stefanus’
september 22, 2018
fan Juan de Juanes*
Wy komme út in oare naasje,
mar as Joaden fiele wy ús thus
by Mozes’ Wet,
dy lear is likegoed foar ús.
Ik ha in romme ûnderfining,
wit dus hoe’t it yn it libben rint,
want elke trêd
is ûnderweis my wol bekend.
Wy ûnderfûnen argewaasje
fan in fint dy’t hold in hiele preek
tsjin Mozes’ Wet
en dat noch wol as sljochte leek.
Hy soarge mei syn praat foar dining,
dat wy sleepten ’t mantsje foar de Rie,
hy hie’t net ret
dat hy dêr foar de wetslju stie.
Sa kaam it op my oer teminsten,
want ik praat út ûnderfining wei
en út ’e Wet…
mar wat dy Stefanus dêr sei?
* Juan Juanes (1523-1579)
Skilderij ‘Stefanus foar de Hege Rie’