september 5, 2018
fan ûnbekend*
De mienskip is it fêste plak
dêr’t ik sûnt koart by hear,
dat wurd seit al genôch:
wy binne ien en mien,
want elkenien krijt syn gerak,
wat ynkomt, is foar allegear.
Hjir neame se my Barnabas,
(hoewol’t ik Joazef hjit)
omdat ik moed ynsprek,
mar wat ha ik no dien?
Net oars as jild stoart yn de kas,
faak komt it oare noch, wa wit…
Ik kom fan Cyprus, myn besit
wie dêr in stikje grûn,
mar dat is net genôch,
want sân is mear as ien,
in mienskip wit hoe’t dat krekt sit,
dus ha ’k it goede plak hjir fûn.
* Ikoan ‘Barnabas’
september 1, 2018
fan James Tissot*
Al wer rebûlje yn Jeruzalem,
wy kinne it net keare
dat de namme fan dy Jezus klinkt;
ik, Kajafas, beskôgje him
as ien dy’t gjin betsjutting hat,
mar wêrom wurdt er dan fereare?
Twa folgelingen ha mei snoade stim
him no ta libben roppen
troch in lamme wer de loop te jaan;
it like op it each wol slim
om mei ús oan te gean ’t debat,
wy stiene dêr lykwols fier boppe.
Dêrom ha ik de opdracht jûn har fêst
te setten, dat sy sûnder
’t folk gjin kâns mear krigen kwea te dwaan,
mar myn kollega’s tochten lêst
te krijen troch dat rinnend wûnder.
It rûn dochs út op in debat mei har,
sy wiene net te kearen;
hoe bedriigjend ús ferbod ek klonk,
sy rekken dêr net yn de war
troch, woene oer har Heare beare.
* James Tissot (1836-1902)
Skilderij ‘Kajafas en Annas’