november 4, 2023
fan ûnbekend*
Ezechiël
Wol harkje nei in heftich kleiliet
dat oer de foarsten giet fan Israel,
foarearst oer in liuwinne
soargjend foar har jongen.
Ien fan de jongen dy’t se grutbrocht,
waard sterk, fong proaien, friet sels minsken op,
mar hy soe it net winne,
waard troch folken fongen,
doe nei Egypte brocht.
Neat koe sy fan dat lân ferwachtsje,
dat al har hoop ferfleach, har jongste brocht
sy op as in liuwinne
dy’t ek minsken fongen
hat, sels in stêd lei sy
al brinzgjend del.
De folken hawwe doe besletten
dy liuw mei net har eigen gong mear gean,
dus mei elkoar dêrhinne,
út is ’t mei har jongen,
nei Babel mei dat bist,
dêr yn de sel
opslute!
* Foto ‘Liuw’
oktober 28, 2023
fan ûnbekend*
Ezechiël
De Heare hie in skerpe fraach:
‘Hoe komme jimme yn godsnamme
oan it sprekwurd alle dagen wer:
de heiten hawwe soere druven iten,
stroef binne no de tosken fan de bern?
In man dy’t rjocht troch ’t libben giet,
hy hat by God in goede namme,
sprekt him streekrjocht út en bliuwt bestean.
Mar hat de man in soan dy’t graach
it kweade docht, hy wurdt beskamme,
syn bestean wurdt wei, wat sprekt fansels.
No krijt dy man ek wer in soan,
hy skammet him foar heit syn namme,
docht gjin kwea, ’t sil him as pake gean.
In man dy’t kromme paden gie,
mar him foar al syn dieden skammet,
syn bestean feroaret, wurdt net wei.
Mar leit in man fan rjocht it oan
mei ’t kweade, hy ferliest syn namme,
dy’t God oanspriek, mar no ivich swijt.
* Foto ‘Druven’