Posted by admin

Frans Hals, it kin net oars,
do wiest in man fan ’t libben
mei in skerpe noas
foar wat de tonge aait;
gjin fanatike stribber
wiest, mar mear in flagge
sa’t de wyn hjoed waait.

Dêr is er dan, de bûtenjonge,
gol fan laits om wat noch grappich is,
mar dochs mei ‘avesearje’ mongen,
‘want ik moat derhinne, sûnder mis!’

De eagen heine op en ljochtsje,
wylst it hier springt alle kanten op,
de tosken flymje om te fjochtsjen,
mar sabeare sûnder slach of skop.

Is ’t bûtenjonkje jierren letter
wurden ta in man fan ‘pakke mar,
wat binnen komt, is folle better,
want it echte libben jout gjin kar’?

* Frans Hals (1580-1666) wie ien fan
de belangrykste Nederlânske skilders
fan de santjinde ieu.
Hy skildere in protte portretten.
Troch syn flotte streek dogge
guon fan syn skilderijen
ympressionistysk oan.

Kleurfontein fan blommen,
mear as sechtich yn in faas,
dêrby de dieretún
fan flinters, fûgels en ynsekten,
dêrmei hat de skildersbaas
natuer en keunstsin romme.

Keunstsin hat ek wekke
foar de minske heger sin:
de kevers fan de dea
en flinters fan it nije libben,
fan de ein en it begjin,
dat hat de keunstner rekke.

Keunstboeket foar riken
oan de muorre fan har hûs,
in libben mear as brea
en om de eagen út te stekken,
mar foar blommen by de rûs:
yn greiden en by diken.

* Roelant Saverij (1576-1639) skildere ‘It grutte blomstik’
op in paniel fan 130 by 80 sintimeter,
bedoeld as dekoraasje by in rike opdrachtjouwer.
De blommen en dieren ha in symboalyske betsjutting:
libben (flinters en kikkerts), dea (kevers en miggen)
en rêst (iisfûgeltsje).