Nee, net dat ik byleauwich bin,
want tekens sizze ek net alles,
wat is ûnsin en wat sin,
sa tink ik wolris.

Sa rûn ik sneintemoarn troch Snits
en kaam út by de wetterpoarte,
dêr’t ik seach as yn in flits
wat ’t sicht ferkoarte.

Gjin liuwen wiene mear te sjen,
yn plak dêrfan twa mantelmiuwen,
kriezjend as wie it ferlern
om winst te priuwen.

Wol deale, hjir gjin miuwen baas
mei reade flek op giele snaffel,
ik soe keare it geraas
mei: ‘Hâld jim snaffel!’

Nee, net dat ik byleauwich bin,
mar foar de wetterpoartetuorren
dreau read-giel my op ‘e rin…
dêr stie de muorre!