Sa’n lânskip fynt men nearne,
’t is in leagen, leaflik fan in tint
dêr’t elkenien folslein yn rint,
de hoeders foar it fielen geane.

Men heart de koekoek roppen
wêr’t er droppe moat it fûnlingsaai,
sels giet er foar in frije dei,
want romantyk stiet foar him boppe.

Lit skilder Koekkoek sizze
hoe oft hy it minskestribjen sjocht:
‘Ik jou my oer oan ’t lânskipsljocht
om it gefoel deryn te lizzen.’

Hear wer de koekoek roppen:
‘Koekkoeks nêst fyn ‘k op gjin lânskipsstee,
syn fielen leit yn ’t atelier,
want dêr wol hy syn aaien droppe.’

* B.C. Koekkoek (1803-1862)
wie in romantyske lânskipsskilder,
dy’t bûten sketste en yn it atelier
in komposysje fan de sketsen makke.
Sa is ‘Alde iik oan de boskrâne’
ek op it doek kommen.