De wierheid fan it reid

Lit de natoer syn gong gean
fan de winter nei de maitiid,
fan de simmer nei de hjerst,
der hat gjin oare oarder west.

De hjerst krûpt troch de blêden
mei ’t palet mei kleare tinten
om noch efkes kleur te jaan
foardat depresjes har slach slaan.

Lit it reid syn gong mar gean,
nei de groei ree foar it snijen,
dêrnei foar in nij bestean,
it klaait it tek yn tsjokke klean.

Dat it minskdom sparre bliuwt
foar depresjes yn de fjouwer
tiden fan it jier, ’t is reid
dat dûbelop de wierheid seit.