september 13, 2017
fan ûnbekend*
Altyd ree om wat te learen,
want dêr bin ik learling foar
en doe’t wy Jezus bidden hearden,
wist ik, hy jout oan myn fraach gehoar.
Harkje moasten wy mei earen
om te folgjen yn it spoar
fan ’t keninkryk, sadat men rêde
koe de wrâld, dêr wiest no learling foar.
Bidde om earst God te earjen:
Heit, lit jo namme hillige wurde,
lit jo keninkryk komme.
Jou ús alle dagen ús deistich brea.
En ferjou ús ús sûnden,
want wy ferjouwe ek
in elk dy’t by ús yn de skuld stiet.
En lit ús net yn fersiking komme.
Freegje, jimme sille krije
breaën middenyn de nacht,
in freon sil nei jim freegjen hearre,
jout God sels dan net op ’t bidden acht?
Sa woe Jezus ús fernije
om te bidden nei en foar,
want God soe elk gebed ferhearre…
ik as learling krige dus gehoar.
Yllustraasje ‘Jezus leart bidden’
september 12, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Hij is nog jong, maar zit al hoog
te kijken naar zijn linkervoet,
omdat die bij het lichaam hoort,
dat hij nog lang gebruiken moet,
marcherend door de poort.
De keizer kroont zich met de boog
van zijn triomf in oorlogstijd,
het marmer zegt het voort;
wie jong is, wordt al vast gewijd
aan hem, zoals het hoort.
De oudere, gewapend met
een stok, is lang soldaat geweest,
nostalgisch gaat hij daarmee voort,
ziet zich weerspiegeld in het beest:
‘Geef acht!’ is keizers woord.
Zijn naam, in marmer gegraveerd,
is Constantijn, met macht gekroond,
in harmonie met kruis en woord;
wie acht geeft, wordt door hem beloond,
de voeten gaan akkoord.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Ten tijde van Constantijn’