Apollo en it krystbern

fan ûnbekend*

Hy hat him hjir nei wenjen set,
Apollo, god fan alle hoeders;
hoede waarden sy troch him,
sadat har neat oerkomme koe
en ek net dy fan Betlehem.

Dy hoeders fielden har gerêst
doe’t hy ynienen nêst de ingel
stie dy’t spriek fan ’t hillich bern,
sadat sy rûnen nei de stâl…
Apollo woe him ek wol sjen.

Hy seach de stâl en skamme him
foar ’t eigen honk, de lúkse timpel
mei syn pylders en in dak
dat eage as in grize bol…
hy kriich as god wol syn gerak.

De hoeders lieten him doe sjen
dat sy it goede foarbyld joegen,
lykas hoeden sy de god:
Apollo knibbele mei har…
syn timpel gie foargoed op slot.

* Foto ‘Timpel fan Apollo yn Kassel’