Hy stie op ’t eigen skip foarop
mei foar him syn âld skûtsje
wylst er eage by de beammen lâns
nei syn ferwachting foar de kop
en wa’t noch hie in kâns.

Syn sigaret friet hy hast op
fan klearebare spanning
yn de Ulekrite, ’t wie dêr smel
en mei de wyn rjocht op ‘e kop
waard ’t yn dy feart in hel.

In skûtsje is de ûle net
dy’t fljocht mei stille wjukken
oer de Ulekrite sûnder skea;
de skippers ha dat net opret
en leine dêr foar dea.

Se rêden ’t net mei seil en fok
en moasten ’t dwaan mei bomen;
’t galme oer de krite fan ‘protest’,
dat kloaten kamen foar it blok,
sa waard de hel in pest.