fan Antoine Payen*
De palmen stiene ûnbeweechlik,
teken fan de status-quo,
lang libje de koloanje!
Lit dat folkje libje yn it no,
Batavia bestjoert it deeglik.
Sjedêr de swarte tongerwolken,
dy’t mei fjoer de rotsen slaan,
de palmen wiuwe litte
om wer faasje oan it folk te jaan…
it sil de frijheid wolkom hjitte.
Stiet Multatuli as in blanke
oan de kant fan wa’t noch lijt
en lit er skriuwend witte
dat mei moed it folk de siel befrijt
fan ‘Tankje God’ op falske klanken?
De bui driuwt oer, wer klinke psalmen,
mar de status-quo bliuwt net;
sa wier de palmen wiuwe,
skriuwt it stridend folk syn eigen wet,
it sil foargoed de frijheid priuwe.
* Antoine Payen (1785-1853)
Skilderij ‘Opkommend tongerwaar
op ‘e súdkust fan West-Java’ |
