fan Benjamin Robert Haydon*
Nei Waterloo asyl yn Ingelân?
De keizer hat dat wiswier frege,
mar Europa wie wat oars fan doel,
woe mei de Frânsman út ‘e brân
en gunde him net wer de sege.
Nei Sint Helena, ’t fiere ballingsoard,
in lange seereis fan tsien wiken
mei fjouwer diplomaten foar it praat,
mar doe’t it selskip kaam fan board,
wie ’t stil, de bou net ôf, die bliken.
In muorre om ’t gebou fan fjouwer myl,
in wacht fan hûnderten soldaten
en fiif oarlochsskippen foar de eilânskust,
’t wie oars as ’t Ingelske asyl,
gjin taak mear foar de diplomaten.
Gjin sprake fan in keizerlike taak,
’t wie alles foar ferdivedaasje:
hynsteriden, túnwurk en ’t bestean op skrift,
ferfeling wie in minne saak
mei ’t stoarjend tinken oer de naasje.
De keizerlike krêft kaam yn ferfal,
mar mei syn geast foel net te spotten:
hy besleat, syn hert soe ûndergean yn wyn,
syn sizzen tsjûge fan syn rol:
‘Ik hie yn Moskou stjerre moatten.’
* Benjamin Robert Haydon (1786-1846)
Skilderij ‘Napoleon op Sint Helena’ |
