De driuw om sels ’t metaal te bûgen,
liedt net ta in tweintich meter lang,
mar wat it each oan ’t grutte sjocht,
beskaaft de hân ta leger rang
mei oan de ein in plak op ’t droege.

Lit metaal no sels ris sprekke
fan it skûtsje fan ús heit
dat stiet as in nostalgysk feit
te blinken mei syn koper-dekken.        1)

Dat de Lemsters sulver joegen
oan de winner fan de striid,
dat skip wie foar de ivichheid
en blonk elk jier oer alle boegen.          2)

Mar de measte skûtsjes binne
sulver foar it skippersrjocht
dat sprekt fan nocht oan it gefjocht
en trije kear it silen winne.

Se kinne noch safolle bûge
nei it lytse fan gjin meter lang
fan sulver, koper of fan hout,
it goud bliuwt op ‘e earste rang:
it silen oer de lange boegen.

1) Makke troch Anne Tjerkstra
2) Makke troch firma Van der Meulen, De Jouwer

De skippers fan de jierren sechtich,
de measte mei har trouwe pet,
fertrouden op har ûnderfining:
fan iere moarn oant jûntiids let
belibben se de strakke bining
mei alle waar en wyn, de wet
fan linich wêze yn it silen.

Hjir hast se dan,
de koppen sûnder lea
as libben man,
mar allegearre dea.

Har nammen sille libjen bliuwe
salang’t de skûtsjefloat noch fart
fan ’t nauwe nei it wide wetter,
fan wâl- nei fleanend frije start
en komt de finish folle letter,
dan wurdt der fan har beard en sward,
want linich wiene sy yn ’t silen.