Syn namme hied er roppen heard
en doe de opdracht foar de bou,
hy wie ferheard oer doarp en stêd,
it minskdom rekke sa yn ’t nau.

Wat moast er oars as bouwe mar,
in grutte arke, mar te nau
foar ’t hiele minskdom, dat de kar
foel op himsels, de bern en frou.

It spriek fansels, de dieren ek,
fan sterke liuw oant grutske pau,
it bist mei in te grutte bek
kaam mei syn nekke oan in tou.

De doar foel ticht, in lûde klap,
it teken fan orkaan en rein,
it minskdom die in lêste stap
de hichte yn, it waard syn ein.

It dreau foarby, de loft waard skjin,
in raven fleach oer ’t stjonkend wiet
en hie it bûten bêst nei ’t sin,
omdat er fan kadavers friet.

In do moast doe it hear oersjen
en kaam werom mei ’t earste grien,
it sein foar Noach, frou en bern,
se binne út ‘e arke gien.

* In rige mozaiken
yn de San Marko basilyk
te Fenetië

Hy stiet der kleure op,
al draacht er ek it wite kleed
fan eachferblinend ‘hjir bin ik’,
in keardel mei in hurde kop
en wraakgefoelens by de fleet,
syn biedwurd dat is ‘stik’.

Ien frou is him te min,
syn lusten streame út nei twa,
yn ’t neaken ropt er: ‘Hjir bin ik!’
En is ’t him mei dy twa nei ’t sin,
dan wol er rap syn bôge ha
en baltet: ‘Sjoch, ik mik!’

Ien wurd is him te min:
‘Wol harkje nei wat ik no sis,
ik sjit him dea dy’t Lamech skeint
en is in skram my net nei ’t sin,
dan giet it mei in bern ek mis,
gjin mem dy’t him mear heint!’

Hy stiet der kleure op
en sjit syn foarfaar troch de kop.

* Belbello da Pavia (aktyf tusken 1420 en 1470)
Yllustrearre haadletter