Geen reis is zonder risico
en dus bemande Odysseus zijn schip,
maar welke koers hij kiezen moest,
wees Circe met haar toverstaf.

De wereld heeft begin en eind,
zijn bovenwereld strandde op haar klip
die onder lag, een nieuw begin,
zij wees het met haar toverstaf.

Geen man bleef op twee benen staan,
zij werden varkens rond haar bronzen troon,
de spiegel was haar zonneschijf,
zij wees zijn zwaard de schede in.

De beker die haar hand hem reikt,
bevat de drank voor onderwerelds weg,
’t begon bij ’t wonderschone wijf,
zij wees geen einde van zijn reis.

* Schilderij ‘Circe biedt Odysseus de beker aan’
(1891 – 149 x 92 cm.)

Hoe braak je de gevoelens uit
wanneer geen dokter het meer redt
en jij je vriend voor ’t leven mist,
je vloekt hartgrondig op Asclepius.

Maar Rome juichte bij zijn komst,
gezegend zij zijn stok en slang,
hij die geneest voor levenslang,
geloof hartluchtig in Asclepius.

De tempel voert naar zijn praktijk
van driepoot met een kruidenvuur,
laurier als kroon en voor de sier,
het heilig spreekuur van Asclepius.

Het zieke zusje weet van niets,
maar voelt wat zij vandaag weer mist
en als jij, priester, haar niet redt,
dan zij vervloekt de god Asclepius.

Jereims

* Schilderij ‘Een ziek kind wordt voorgeleid
in de tempel van Asclepius’
(1877 – 170 x 208 cm.)

Sjoch ek by de rubryk Jereims De flok